Geduld en flexibliteit

Hallo Nederland!

Het is alweer november! Nadat ik in mijn vorige blog uitgebreid vertelde over onze Ambon-Bucket-List, is de vertraging van deze nieuwe blog vooral te wijten aan onze Ambon-To-Do-List. Lisanne en ik hebben het druk hier in Indonesië! Sinds we afgelopen week ons ticket van Ambon naar Lombok hebben geboekt, voelen we de druk van ons vertrek. Op donderdag 26 november zullen we Ambon alweer verlaten. Dat betekent dat we de komende tijd nog hard aan de slag moeten om zoveel mogelijk activiteiten/taken van onze beide lijstjes af te vinken. We gaan ervoor! ;)

--------------------------------------------------------

BERICHT VOOR ERIK: Wat leuk dat je op mijn vorige blog hebt gereageerd en zelfs vragen hebt gesteld Erik! Ik zal ze allemaal beantwoorden. 1) We hebben hier geen WiFi helaas. Lisanne en ik kopen prepaid- internet, net zoals je ook beltegoed kan kopen in Nederland. Als we op onze telefoon naar *889# bellen, kunnen we zien hoeveel internet we nog hebben. En als het bijna op is, dan kopen we weer nieuwe. Ik mis de WiFi wel een beetje hoor. 2) En wat ik het meest mis in Nederland? Ik mis jou en Femke natuurlijk, Robert-Jan en Laura, mijn ouders, Martijn, Marten, vriendinnen! Maar het allermeeste mis ik pepernoten! Die hebben ze hier helaas niet. En ik heb ook veel zin in ontbijten met yoghurt met muesli en stukjes fruit, mmm! Maar dat kan allemaal in januari en dan kom ik hopelijk ook gauw weer bij jullie! 3) Je vroeg ook nog wat er allemaal op onze Bucket-List staat. Kijk:
- Zwemmen bij het Natsepa-Resort
- Zwemmen in zee
- De hele berg naar beneden wandelen
- Naar de mall (een groot winkelcentrum)
- De zoutsteengrot Liang Ekang bezoeken
- Wandelen over de uitgestrekte markt
- Een tour door de stad in een becak (een soort fiets-taxi)

--------------------------------------------------------

Zoals ik al aankondigde, hebben Lisanne en ik het vooral druk met onze To-Do-List. Zo brengen we een bezoek aan het GPM Sumber Hidup ziekenhuis in Ambon-stad. Wat me hier vooral opvalt is dat het ziekenhuis veel minder steriel oogt dan de ziekenhuizen in Nederland. Ook is er weinig medische apparatuur te zien. We hebben een afspraak met de directeur van het ziekenhuis om de mogelijkheden voor het realiseren van een snoezelruimte te bespreken. Er blijkt een geschikte ruimte te zijn maar hier moet nog wel het een en ander aan gedaan worden voordat wij kunnen starten met verven en inrichten. We hopen dat dit binnenkort gaat gebeuren, zodat we dit leuke plan echt nog kunnen gaan waarmaken. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ook kinderen die niet in het ziekenhuis zijn opgenomen van de snoezelruimte gebruik mogen maken.

Naast het bezoek aan het ziekenhuis hebben we een afspraak met het hoofd van het Departement van Onderwijs van Ambon. Tijdens dit gesprek vertellen Lisanne en ik over onze werkzaamheden hier en over de adviezen die we op Leleani 1 (de school waar we werkzaam zijn) aan de leerkrachten hebben gegeven. Vanuit dit gesprek zullen Lisanne en ik komende donderdag (op 5 november) een presentatie geven over de onderwijsbehoeften van kinderen binnen het speciaal onderwijs. Niet alleen de leerkrachten van het speciaal onderwijs worden door het Departement uitgenodigd, maar ook enkele leerkrachten van het reguliere onderwijs! We zijn heel benieuwd hoeveel mensen donderdag zullen komen en hoe het zal gaan, best spannend! Voor onze beeldvorming hebben we afgelopen week nog twee andere scholen voor speciaal onderwijs bezocht, één school van een stichting en één school van de regering. We zien echte lokalen, binnenplaatsen waar kinderen in de pauze kunnen spelen en we horen dat er lessen worden gegeven in taarten bakken of knutselen. Wat een enorm verschil met onze school. Op Leleani 1 wordt lesgegeven in een soort noodgebouw. De kinderen en leerkrachten zitten de hele ochtend in de uitlaatgassen, meestal zitten er drie klassen in hetzelfde lokaal en er is geen schoolpleintje waar de kinderen kunnen spelen. De huidige situatie is dan ook allesbehalve gewenst. Ik vind het opvallend dat er zulke grote verschillen tussen de scholen kunnen bestaan. Het is voor ons wel goed om, voorafgaand aan de presentatie, te weten dat het speciaal onderwijs elders op Ambon wel degelijk anders wordt vormgegeven. We hopen met onze adviezen natuurlijk bij zoveel mogelijk scholen aan te kunnen sluiten.

Na een week vol afspraken zijn Lisanne en ik op zaterdag 24 oktober van plan om naar één van de mooiste stranden van Ambon te gaan (de Bucket-List weer, je snapt het). Als we ’s ochtends wakker worden, komt de regen echter met bakken uit de hemel. In onze pyjama’s staan we voor het open raam naar de regen te kijken en concluderen we dat we het strand wel kunnen vergeten. We zijn wat eenzaam in ons verdriet want heel Ambon is blij dat het eindelijk regent. Fijn voor de bomen en planten, jammer voor ons! ;) Als we overwegen om dan maar een rondje over de markt te doen, vraagt ons gastgezin of we mee willen naar een bruiloft van naaste familie (een achternichtje). Zo snel kan het gaan, nog een bruiloft hahah! Deze keer mogen we zowel bij de kerkdienst als bij de receptie zijn. De receptie vindt plaats op een prachtige locatie en is veel vrolijker en spontaner dan de vorige bruiloft, leuk! We komen zelfs op de officiële foto met het bruidspaar!

Ook op maandag loopt de dag anders dan gedacht. Een afspraak kan niet doorgaan waardoor we onverwachts een dagje vrij hebben. Flexibel als we inmiddels zijn, besluiten we een nieuwe poging te doen om het mooiste strand van Ambon te bezoeken. Als we na vijf kwartier wachten nog steeds niet in een angkut zitten is ons geduld op en lopen we een beetje teleurgesteld terug naar huis. Liang Beach is best een eind reizen en door al het wachten niet meer zo geschikt vandaag. Thuis horen we dat er iets dichterbij ook nog een best mooi strand is. Op Namlatu Beach zwemmen we voor het eerst in de zee! Het met lange broek en hemdje aan zwemmen (wat hier gebruikelijk is) bevalt ons beide niet heel goed maar het water is heerlijk!

Jullie lezen het: we hebben op Ambon regelmatig te maken met plannen die omgegooid worden, afspraken die gewijzigd worden en/of dingen die gewoon net even anders lopen dan wij verwacht hadden. Geduld en flexibiliteit zijn de twee kernbegrippen van dit avontuur hahah! Bij de angkut treffen we alleen deze week al een chauffeur die gebaart dat hij ziek is (dus niet instappen graag), een chauffeur die moe is en eerst even gaat slapen (ook niet instappen dus, gewoon even op de volgende wachten) en een chauffeur die tijdens de rit besluit om even zijn band te verwisselen. Onderweg tanken of even snel ergens wat afgeven is trouwens ook heel normaal. En over flexibiliteit gesproken, we zijn ook al helemaal gewend aan het uitvallen van stroom of water. Niemand lijkt daar hier van op te kijken, zelfs niet als het tijdens een kerkdienst gebeurt en de microfoon uitvalt. De dienst gaat gewoon door en de mensen lijken het soms niet eens op te merken! Sinds deze week weet ik dat de stroom ook uit kan vallen als je met emmertjes water aan het douchen bent in een badkamer zonder ramen. Douchen in het pikdonker, nieuwe ervaring! ;)

Het leukste verhaal van deze week ontstaat als we in Ambon-stad op zoek zijn naar een copy-shop om onze paspoorten te kopiëren. Omdat ons eerste visum van zestig dagen bijna verlopen is, moeten we deze week een nieuw visum regelen. Als we bij een computerwinkel vragen waar we kunnen kopiëren (di mana?) gebaart de man om de hoek en verstaan we in zijn antwoord het woord ‘hotel’. Om de hoek zit inderdaad een hotel en in de lobby vragen we opnieuw om een ‘copy’. De vrouw achter de balie lijkt onze vraag meteen te begrijpen en geeft aan dat we in het restaurant moeten zijn. Dit lijkt ons een beetje vreemd maar het antwoord klinkt overtuigend. Als we na een tijdje wachten de menukaart in onze handen gedrukt krijgen, begrijpen we dat ze dachten dat we ‘kopi’ (koffie) bedoelden. Ja kopi en copy, ik hoor het verschil ook niet!

Zo en nou alleen nog even snel over de Engelse lessen. Sinds deze week is de volledige eerste groep (de jongste kinderen) opeens weer aanwezig. Zo plotseling als ze vier weken geleden verdwenen, zijn ze nu weer teruggekomen! De kinderen komen met zo veel enthousiasme op ons afgerend dat het lijkt alsof WIJ vier weken afwezig zijn geweest. Zelf hebben ze geen verklaring voor hun verdwijning. Omdat we volgens Lisanne maar gewoon moeten accepteren dat wij het toch niet zullen begrijpen, zijn we nu vooral heel blij dat ze er weer zijn ;) De tweede groep is nog steeds mega-enthousiast. Deze week werden er zelfs vreugdedansjes gedaan toen ze alle antwoorden goed hadden, geweldig!

Ik zal volgende week toch proberen om GELIJK weer een blog te schrijven. Twee drukke weken in één blog is veel te veel! Kort en bondig is niet echt mijn ding ;) Hopelijk tot volgende week! X


PS: de cursus Indonesisch kan geregeld worden hoor Nathalie! Hier een paar woorden die wij veel gebruiken op Ambon. Zoals je ziet gebruiken we vooral echte juffen- woorden haha! ;)

Selamat pagi – Goedemorgen
Selamat siang – Goedemiddag (tot 15.00 uur)
Selamat soreh – Goedemiddag
Selamat malam – Goedenavond
Selamat datang - Welkom

Tolong berdiri – Ga staan alsjeblieft
Tolong duduk – Ga zitten alsjeblieft
Tolong perhatikan – Aandacht alsjeblieft
Tolong diam – Stilte alsjeblieft
Jangan – Niet doen

Lihat – Kijk eens
Sudah? – Klaar?
Belum – Nog niet
Pulang – Naar huis

Mantap – Top
Bagus – Goed zo
Pintar – Slim/knap