Lombok, Gili en Bali met Lisanne

Helleeuu! Ik heb een aantal mensen beloofd om ook tijdens mijn reis nog af en toe te bloggen dus hier eindelijk weer een verhaal van mij! Na een heleboel leuke en gezellige weken heb ik vorige week afscheid genomen van Lisanne, die inmiddels weer veilig in het koude Nederland is. Een paar dagen later heb ik Marten van het vliegveld van Bali gehaald. Met Marten ben ik inmiddels van Legian (naast Kuta) via Ubud en Munduk in Pemuteran aangekomen. Hier zullen we de komende twee nachten blijven en dus ook kerst vieren! Stiekem vind ik het heel jammer dat ik vanavond niet de kerstspecial van All you need is love kan kijken! Het echte kerstgevoel ontbreekt een beetje in de zon hahah! Maar voor ik vertel over de reis met Marten, eerst natuurlijk nog een blog over de avonturen van Lisanne en mij op Lombok, Gili en Bali. Ik loop een beetje achter de feiten aan, geeft niks! Hier op Bali geldt vast nog steeds de elastieken tijd! ;) Ga gewoon maar met me mee terug in de tijd!

Op Lombok verblijven Lisanne (ook door de eerder beschreven visum-problemen) meer dan een week op dezelfde plek in Senggigi. Bij onze homestay krijgen we iedere morgen heerlijke pannenkoeken met fruit als ontbijt, een goed begin van de dag! We zijn al gauw fan van de potjes ananasjam en vragen bij het bestellen steeds of we die jam erbij mogen. Zo lekker! Na een paar nachten in de budget-kamer met hurktoilet) verhuizen we bij deze homestay naar de standaard-kamer met echte badkamer (normale wc en wastafel). Dat bevalt (en plast) toch een stuk beter ;) Ter informatie: voor de budget-kamer betaalden we samen Rp. 120.000 (ongeveer €8) per kamer per nacht en voor de standaard-kamer Rp. 160.000 (ongeveer €10,5) per kamer per nacht. Niet duur!

Zaterdag 28 november gaan we met de eigenaar van de homestay (Opik) en de Engelse Alex richting Senaru om de watervallen te bezoeken. Onderweg maken we een korte stop bij de plaatselijke markt waar een paard en wagen duidelijk het meest gebruikte vervoersmiddel is! Na een tweede stop bij het Monkey Forest (waar een aap mijn hele zakje nootjes uit mijn hand grist) komen we in Senaru. Een lange klim door de jungle en dwars door rivieren brengt ons bij een enorme waterval waar we ook kunnen zwemmen. De waterval is prachtig en indrukwekkend, het water is steenkoud! Na de lunch bezoeken we een traditioneel Sasak-dorp, een hele oude moskee en onze eerste Boeddhistische tempel. Hier krijgen we uiteraard alledrie een sarong om voor we naar binnen mogen. In de avond gaan we met Alex en zijn Australische typische-langharige-surfdude-vriend Brando (die nooit schoenen draagt) eten. Deze twee jongens bedoelde ik in mijn vorige blog toen ik noemde dat andere backpackers een visurun heel normaal vinden en zulke avonturen juist als het allermooiste van reizen zien. We zijn het mooi niet eens geworden die avond hahah ;)

Dinsdag 1 december gaan we opnieuw met Opik op pad. We starten bij de Pura Lingsar (in het Nederlands de Lingsar-tempel), één van de belangrijkste religieuze gebouwen van Lombok. In deze tempel komen verschillende religies samen. Ook deze tempel is indrukwekkend om te zien maar ik ben deze dag nog veel enthousiaster over onze wandeling met gids door de rijstvelden. Hier heb ik continu het gevoel dat ik in het televisie-programma 3 op reis zit en besef ik me hoe gaaf het is om dit met eigen ogen te kunnen zien. Het uitzicht is fantastisch en ik kan mijn geluk niet op als we langs een rijstveld komen waar daadwerkelijk vrouwen aan het werk zijn, MET de typerende punt-hoedjes!

Woensdag 2 december is het dan zover: we gaan in twee dagen de Gunung Rinjani (Rinjani-vulkaan) beklimmen! De Rinjani is met zijn 3726 meter de op één na hoogste berg van Indonesië. Omdat de top (een tour van 3 dagen, 2 nachten) nog steeds gesloten is (sinds de uitbarsting), is alleen de wandeling naar de kraterrand (2 dagen, 1 nacht) mogelijk (maar dat is MEER dan genoeg hoor). Om 3 uur 's nachts worden we opgehaald bij onze homestay waarna we ergens (ik kan er niet opkomen en heb geen Lisanne meer hier om het aan te vragen) een ontbijt krijgen. Samen met een meisje uit Limburg, één gids en twee porters beginnen we rond 5.45 uur te wandelen. De porters zijn de dragers die met tenten, matjes, kookspullen en water de berg omhoog gaan. En dat op slippers, ik krijg met de minuut meer respect voor deze jongens. De wandeling vind ik zwaar, echt heel zwaar. We lopen met een continue helling de vulkaan omhoog. Elk uur hebben we een korte stop en deze pauzes zijn heel hard nodig. We lopen echt van stop tot stop met het verstand op nul. We zweten, we stinken, we hijgen! Ik ontdek dat ik niet als achterste in de rij moet lopen want dan raak ik steeds verder achterop (mijn intrinsieke motivatie is blijkbaar niet voldoende hahah). Als ik bij één van de pauzes klaag over zere voeten, krijg ik de vraag of ik dan geen wandelsokken draag. Wandelsokken?! Nooit van heurd ;)

Naarmate we hoger op de Rinjani komen, wordt het af en toe opeens mistig en koud, dan komt er een wolk voorbij! Met de hoogte verandert ook de omgeving waarin we wandelen. We starten in een bosrijke omgeving, dan een vochtige omgeving met veel varens, daarna lopen we op los zand en we eindigen onze wandeling met een berggeit-achtige klim over grote keien! Die laatste klim vind ik het leukst hahah. Maar als we rond 14.30 uur dan eindelijk bij de kraterrand aankomen, is het uitzicht de wandeling meer dan waard geweest, wauw! We hebben in totaal acht kilometer gelopen en zijn nu ongeveer op 2000 meter hoogte. Het gedonder - waarvan wij de hele tijd dachten dat het onweer was - blijkt van de vulkaan te komen die nog steeds actief is. Onze gids spoort ons de laatste meters aan om vlug door te lopen en dan kunnen we nog precies grote grijze rookwolken uit de baby-vulkaan (middenin het kratermeer) zien komen! Om ons heen zijn overal al porters bezig om kleine tentjes op te zetten. Gelukkig zijn onze porters al klaar want niet veel later barst de hemel open. In de avond komt hier nog onweer bij, serieus de (op dat moment) hardste onweer die ik ooit heb gehoord! Die nacht slapen we op matjes van maximaal een halve centimeter dik op een keiharde ondergrond (te lang in dezelfde positie liggen doet zeer) en hebben we het steenkoud. Wat ben ik blij dat we niet nog een nacht op deze manier hoeven te slapen! Na deze horrornacht beginnen we de volgende ochtend om half zeven weer aan de afdaling. Deze terugweg gaat een stuk sneller maar wow wat belasting op de knieën! Met name de laatste uren hebben we alledrie echt pijn. Door de regen van de vorige avond zijn sommige stukken spekglad en ik ga dan ook meer dan tien keer lekker onderuit! Vanwege de start van het regenseizoen gaat de Rinjani binnenkort helemaal dicht omdat deze wandeling dan niet meer vertrouwd is. Het laatste uur van de wandeling kunnen we ook zelf ervaren hoe een paar druppels regen binnen een paar seconden veranderen in een hoosbui. Zo snel hebben we onze poncho niet om! Door de regen verandert de weg in een paar minuten in een complete modderstroom, het avontuur is compleet haha! Maar iets voor 13.00 uur zijn we dan toch echt beneden: we hebben het gered !!!

Eenmaal beneden worden we met een auto opgehaald en teruggebracht naar ons hostel. Als we na deze rit van twee uur uit de auto stappen, doet werkelijk ALLES ons zeer, we lopen er bij als twee bejaarde dames! Die avond hebben we moeite met de hoge stoepranden van Indonesië (eigenlijk gewoon niet te doen!) en als we na een heerlijke pizza het restaurant uitlopen (of misschien wel strompelen), vraagt een man ons of wij soms de Rinjani hebben beklommen. Onze pijn is (ook de volgende dag nog) zichtbaar maar wij zijn trots! Ik vind ons bikkels!

Zaterdag 5 december komen we na een busreis, oplichtingspraktijken met paard en wagen én een tocht in een heel eng bootje met wel zestig mensen aan op Gili Air, waar we drie nachten blijven. De zee is ontzettend helder en heel blauw, wauw! Op Gili ontmoeten we op zondag mijn moeder met haar twee zussen en broer, hoe bijzonder is dat! Met dank aan tante Tet kunnen we zelfs nog even snorkelen en het koraal en allemaal gekleurde visjes zien! De volgende dag huren Lisanne en ik twee fietsen met joekels van banden waarmee we het hele eiland over fietsen. We komen langs prachtige plekjes waar we soms niemand tegenkomen. Met een heerlijke lunch en heerlijk avondeten - beide met prachtig uitzicht op de zee - hebben we vandaag voor het eerst echt een vakantiegevoel, Gili is heerlijk! :)

Dinsdagochtend stappen we bepakt en bezakt (backpack op de rug, eastpack op de buik) weer op de fiets. Echte Nederlanders kunnen alles op de fiets! We brengen de fietsen weer terug en lopen naar de haven. Met de fastboat en een shuttlebus komen we rond de middag aan in Ubud, Bali. We zien meteen hoe groot en belangrijk het Hindoeïsme op Bali is, onderweg zien we overal al tempels! De eerste dagen valt ons ook steeds op dat het overal naar wierook ruikt (van de offers). Ubud is heel gezellig en barst van de winkeltjes en restaurantjes! Uiteraard bezoeken we ook de Ubud-market en gaan we langs bij Ubud-palace. Ook spreken we nog een keer (kan gewoon!) af met mijn moeder, tantes en oom. Lisanne en ik gaan langs bij het hotel waar zij verblijven en mogen daar sinds tijden weer eens warm douchen, mmm! In de avond gaan we met z'n allen naar een Kecak-voorstelling. Dit is een rituele dans waarbij het zingen van de klank 'tjak' in verschillende ritmes en tempo's kenmerkend is. Als muziek worden alleen deze vocale klanken gebruikt. Bij de voorstelling die wij zien, zitten meer dan tachtig mannen in een grote cirkel op de grond terwijl ze deinende bewegingen met handen en armen maken. Leuk om gezien te hebben! ;)

Na drie dagen in Ubud, gaan we op vrijdag 11 december met de Grabtaxi (via een app op de telefoon, super goedkoop!) naar Kerobokan. Hier aangekomen vertrekken we al vrij snel met de volgende taxi naar de Tanah Lot, een tempel die gebouwd is op een rots in de zee. We hebben gelezen dat de zonsondergang bij deze tempel prachtig is en dat is precies waarvoor we zijn gekomen. Aangekomen bij de tempel zien we vanaf een afstandje al zo ontzettend veel toeristen dat het me doet denken aan al die ronddwalende poppetjes in Rollercoaster tycoon van vroeger! We doen maar gewoon met iedereen mee en zorgen dat we een mooi plekje voor de zonsondergang hebben.

Als we de volgende dag met de taxi naar Kuta rijden, horen we van onze hindoeïstische chauffeur dat vandaag een speciale dag voor alle machines is: fabrieken, auto's, scooters etcetera. Onderweg zien we inderdaad bij heel veel voertuigen versieringen van bananenblad/bamboe aan de spiegels en/of de bumpers. Leuk om hier even op gewezen te worden! Kuta zelf is ontzettend toeristisch. Ik heb hier totaal niet meer het idee dat ik in Indonesië ben en vind dat eigenlijk verschrikkelijk! Op straat worden ons elke meter tattoos, transport en massages aangeboden en we worden continu aangesproken met 'darling'. Oké, net als alle andere toeristen bezoeken Lisanne en ik wel het gigantische winkelcentrum en worden we heel gelukkig van de heerlijke Frozen Yogurt én de heerlijke westerse hamburgers die we ontdekt hebben, maar behalve dat zal ik Kuta echt niet missen. Nee ik ben blij dat Marten en ik daar na twee nachten vertrokken zijn en nu al zoveel mooie dingen gezien hebben! Maar daarover later meer (zie het als een soort cliffhanger). Ik zal proberen in de volgende blog iets minder achter de feiten aan te lopen. Voor nu eerst: allemaal hele fijne kerstdagen gewenst!!

Liefs Tessa